Роден во Печух, Унгарија на 26.06.1916, починал во Ријека, Хрватска. Во 1922 емигрира во Самобор, Хрватска а набрзо потоа во Загреб, каде што се запишува на Ликовната Академија. Дипломија во 1940та во класата на Љубо Бабиќ. Неговата прва самостојна изложба била во Ликовниот Павиљон во Загреб во 1940та, пред самиот почеток на војната. Неговите рани дела биле под влијание на пост-импресионизмот и се одликувале со светол и јак колорит. Во истата година е уапсен од усташите и затворен во логорот Даница во близина на Копривница. По ослободувањето во 1943та, оди во партизани каде што заедно со колегата Едо Муртиќ ги изработува легендарните графики за илустрирање на поемана “Јама„ од Иван Горан Ковачиќ. После војната стилот му станува по реалистичен. Во следните години, стекнува големо исуство од своите студиски патувања во Париз (1948), Индија (1952) и Бразил. Започнувајќи од 1950тите години, Прица се приклонува кон принципите на цртање базирани на хоризонтални и дијагонални оски, каде што формите се потпираат на синтеза од бои и скици кои се по анимирани и по комплексни. Некои негови дела претставуваат таканаречена асоцијативна абстракција, но и покрај тоа Прица останува доследен на фигуративните композиции. Кон крајот на 1970тите и 80тите, Уметност на Прица манифестира ордедени транс-вангардни тенденции.
Златко Прица ја посетува Македонија во 1946тата годниа, каде што ја насликова маслената композиција “Куќи во Охрид, 1946„ која што денес е во приватна колекција на фамилијата на сликарот. Повеќе информации за Златко Прица можат да се најдат на интернет страницата: www.zlatko-prica.com.
